Net zoals je de wind niet kunt beheersen, kun je een jacht niet haasten - of een Griekse bouwer ...  

Dit is de les die het onverschrokken Zuid-Afrikaanse echtpaar Henry Paine en Sally Kennedy, beiden fervente zeilers, geleerd hebben toen ze twee jaar geleden een klein stukje land kochten op het eiland Lesbos in Griekenland en besloten te renoveren.

Het pand was verrassend betaalbaar voor minder dan R1 miljoen voor een klein huis met twee verdiepingen op 1 700 m2 grond. Hoewel de woning bewoonbaar was, verkeerde deze in slechte staat, dus het paar besloot het te renoveren en te verhuren als luxe accommodatie wanneer ze zelf niet van de ruimte genieten. Maar dromen van een verbouwing in Griekenland en het dan ook echt voor elkaar krijgen... dat is een heel andere fles ouzo.

Toen Henry Sally in 2002 ontmoette, bouwde ze een vakantiehuis in Ballots Bay aan de Garden Route, maar door een conflict tussen haar en de toenmalige architect kwamen ze bijna voor de rechtbank. Enter Henry, een bekroonde erfgoedarchitect die Sally voor zich won met zijn geduld en bereidheid om te luisteren. Tegen die tijd had ze geen geld meer, dus bood ze Henry onbeperkt gebruik van het huis aan in plaats van te betalen en hij accepteerde.

Een paar jaar later ontdekte Henry Sally's avontuurlijke kant terwijl hij samenwerkte aan haar huis in Saxonwold. Wat hem op de hoogte bracht, was een waanzinnige vlucht naar Mumbai om kilometers goud, smaragd, rood en limoenzijde voor gordijnen te kopen.

"Ik dacht dat het goedkoper zou zijn en tegelijkertijd een avontuur zou hebben!" herinnert Sally zich. Het bleek dat Henry op dezelfde pagina zat. Hij droomde er al lang van om een jacht te kopen en rond de Middellandse Zee te zeilen, en tegen die tijd was hun creatieve samenwerking uitgegroeid tot een romance. In 2011 gingen ze naar Griekenland om een boot te kopen en sindsdien hebben ze elk jaar minstens drie maanden gevaren waar de wind hen ook waait.

Op reis  

In 2016 bevonden Henry en Sally zich in de Egeïsche Zee, waar ze hun jacht Pegasus aanmeerden in vriendelijke havens en vaak werden getroffen door een zeldzame vrijgevigheid. Deze eigenschap, vooral bij het Griekse volk, staat bekend als philoxenia, wat 'vriend van de vreemdeling' betekent.

Na een lange zeiltocht op een dag legden ze aan in het dorp Plomari, maar binnen enkele minuten dwong een verschrikkelijke golf veroorzaakt door een sterke wind hen om voor anker te gaan en te vluchten. Maar toen ze het volgende jaar naar Plomari zeilden, was het weer goed en was de zee rustig - totdat er een aardbeving toesloeg. "Pegasus schudde als een kurk in kokend water", herinnert Sally zich. "Het water stroomde de haven uit en stormde als een tsunami weer naar binnen, onze boot bijna op de kade neerleggend. Het was angstaanjagend!"

Die avond gingen ze naar een kleine taverna die bruist van de lokale bevolking. "We zaten allemaal 'hoog in de adrenaline' en konden ternauwernood ontsnappen aan de toorn van Poseidon", voegt Sally eraan toe. "Shots van ouzo van mensen die we nog nooit eerder hadden ontmoet, bleven aan onze tafel verschijnen. De sfeer was geweldig."

Twee weken later waren ze nog steeds in Plomari...

Een zet doen  

Gelukkig heeft Henry een Brits paspoort en te midden van de Brexit-angst die de aankoop van een onroerend goed in Griekenland zou kunnen bemoeilijken, besloot het paar in 2017 in een huis te investeren. Niet-EU-ingezetenen hebben verschillende bureaucratische hoepels om door te springen, hoewel het niet onmogelijk is .

"Een makelaar liet ons een paar huizen in Plomari zien die niet helemaal klopten, maar wees op een keer over de vallei naar een kleine boerderij genesteld tussen olijfbomen en vertelde ons dat het het volgende jaar op de markt zou komen," legt Sally uit. "Het was klein genoeg om met een klein budget te beheren, dus we kwamen het jaar daarop terug, vastbesloten om het te kopen - maar ons werd verteld dat het was verkocht. We waren er kapot van! Tot onze opluchting belde de agent ons een paar dagen later om ons te laten weten dat het weer beschikbaar was."

Binnen was het huis "een schots en scheef puinhoop", zoals Sally het uitdrukt. De bovenverdieping bestond uit een doorgang en vier zeer kleine kamers, elk in een andere en zeer heldere kleur geschilderd. "Het benedengedeelte had gediend als schuur voor dieren en opslag voor landbouwwerktuigen", zegt ze. "Maar Henry werd geïnspireerd door het potentieel en onder het genot van een glas ouzo, of twee, besloten we dat we het moesten kopen." Sally en Henry waren dolblij met hun aankoop, maar er waren nog een paar verrassingen in petto...

Het pand is klein genoeg om met een klein budget beheersbaar te zijn.

Sally

Niet voor angsthazen  

Het echtpaar ontmoette een lokale Engelssprekende architect die ze leuk vonden. "We besloten hem aan te stellen omdat we wisten dat we dit project vanuit Zuid-Afrika nooit zouden kunnen managen met aannemers die geen Engels spraken, geen internet gebruikten of zelfs maar plannen konden lezen", zegt Sally.

"De bouw begon in oktober 2018 toen de plaatselijke architect werklieden voor ons inhuurde. Maar kort na onze aankomst in april 2019 ontsloeg hij het bouwteam omdat ze zo vaak afwezig waren op de site." Maar dit was niet de enige kromme bol… Ze zouden bijvoorbeeld al snel ontdekken dat het betonnen dak van het bijgebouw aan de zuidkant van het huis was verstevigd met delen van een oud gietijzeren bed en moest worden herbouwd.

Ze ontdekten ook dat de balken in het plafond van het huisje die door een plaatselijke ingenieur waren schoongemaakt, in feite verrot waren. Ze moesten het hele dak vervangen. November tot maart, net voor de aankomst van Henry en Sally, bracht ook de hoogste regenval sinds mensenheugenis, waardoor een grote stenen muur instortte. Bovendien lekte er water door de muren in de kelder omdat het huis tegen de heuvel was gebouwd. Ze moesten de helling uitgraven en waterdicht maken met lagen steenvulling.

Henry en Sally hebben op de harde manier geleerd dat wanneer je wordt verteld dat er iets avrio ('morgen') zal worden gedaan, het zelfs dagen of weken later kan zijn. "Nadat het vorige team was ontslagen, kwamen er nieuwe werklieden en, net als voorheen, konden maar heel weinig Engels spreken", zegt Sally. "We realiseerden ons ook dat de architect niet gefocust was op het werk en niet naar Henry's plannen had gekeken; hij kwam zelfs nauwelijks op de site. Gedurende de vier maanden dat we er waren, waren er periodes van maximaal vijf weken dat er niemand kwam naar de site!" Henry besloot dat hij hands-on moest zijn.

Uiteindelijk hebben ze de klus zelf geklaard met de hulp van hun tuinman en goede vriend Nikolaos Alatelis in de laatste drie weken van hun verblijf.

Op het decor  

Sally had een duidelijk idee van de look die ze graag wilde creëren. "We wilden een eenvoudige Griekse boerderij-esthetiek bereiken, maar met een luxe uitstraling. Griekenland is zo heet in de zomer en het huis met zijn metersdikke muren is een oase. We gebruikten voornamelijk blauw en groen om de ruimte koel, fris, licht en luchtig.

"De originele turquoise houten vloer op de bovenverdieping was een goed uitgangspunt: we wilden graag iets van het oorspronkelijke huis behouden en besloten de vloer met deuken en al te behouden en in een vergelijkbare kleur te schilderen", zegt Sally. "We hebben neutrale tinten aan dit palet toegevoegd, waaronder een lichtgrijs voor de zitkussens bij het raam en een crèmegrijs voor de kasten genaamd Poseidon's Beard. We weten nog steeds niet zeker of we het voor de kleur of de naam hebben gekozen!"

Sally liet zich ook inspireren door de kikois van het Zuid-Afrikaanse textielbedrijf Mungo; ze gebruikte ze om een antieke Griekse bank op te knappen, als kussenhoezen en als handdoeken. "Ik wilde 'zing' toevoegen en koos al vroeg voor een vleugje citroengeel. We wilden niet dat onze ruimte op enigerlei wijze blits zou zijn en gebruikten alleen linnen en katoen, waarvan het meeste van Natural Greek Fabrics."

Henry en Sally hebben ook veel meubels en verschillende items uit het oude huis gekregen van de vorige eigenaar, waaronder handgeweven tapijten die ongeveer 80 jaar geleden door zijn moeder zijn gemaakt! "Door deze dingen op te nemen, konden we het Griekse gevoel en de authenticiteit behouden die we wilden", zegt Sally.

"We hebben het huis zo 'onaangeroerd' mogelijk gelaten, maar we hebben wel een aluminium deur vervangen door een prachtige antieke deur die we vonden in een oud pakhuis in de stad Mytilini. Het werd minutieus gerepareerd door Plomari-vakmensen. We hadden veel pijn over deze dure aankoop, maar nu beschouwen we het als een essentieel stuk en een prachtig kunstwerk."

Het paar besloot hun prachtige huis 'Philoxenia' te noemen – en de voordeur staat inderdaad altijd open voor zowel vrienden als vreemden.

WAT U MOET WETEN OVER HET KOPEN VAN BUITENLANDS WONING

Investeren in onroerend goed in Europa leidt niet noodzakelijk tot staatsburgerschap en de criteria voor staatsburgerschap verschillen van land tot land. Verblijfsprogramma's (in de volksmond ook wel een gouden visum genoemd) in landen als Griekenland, Portugal en Spanje maken het echter mogelijk om in Europa te wonen en in bepaalde gevallen te werken en te studeren.

Een Zuid-Afrikaan (met alleen een Zuid-Afrikaans paspoort) kan in de meeste Europese landen onroerend goed kopen, zegt hoofd van Pam Golding International Chris Immelman, waarbij Portugal momenteel het populairst is. "In Portugal zullen buitenlandse banken zelfs leningen verstrekken aan Zuid-Afrikanen - en leningen kunnen worden gegarandeerd tegen een rente van 1,5%!" Het proces van het kopen van onroerend goed in Portugal is vrij gelijkaardig aan dat in Zuid-Afrika, waarbij eigendom wordt beveiligd door een eigendomsbewijs.

In Griekenland is het bijvoorbeeld heel anders, zeggen Henry en Sally. "In ons geval werd de deal in feite gesloten door een handdruk, zonder officieel aanbod tot aankoop", zegt Henry. Officiële contracten worden pas veel later getekend. De eerste stap bij het kopen van onroerend goed in Griekenland is het inhuren van een vastgoedadvocaat en notaris die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van due diligence en het waarborgen van de bescherming van uw belangen bij de transactie.

  RESIDENTIE VERSUS BURGERSCHAP

Verblijf in de EU (een gouden visum) kan worden verkregen door te investeren in onroerend goed in deelnemende landen, waarbij de omvang van de investering van land tot land varieert. Het bedrag is € 250 000 in Griekenland, € 350 000 in Portugal en € 500 000 in Spanje. In Griekenland kun je met een gouden visum niet in het land of elders in de EU werken, terwijl je met een Portugees gouden visum wel kunt werken, maar alleen in Portugal. Beide maken vrij verkeer tussen alle Schengenlanden mogelijk. Ingezetenen kunnen worden verlengd en wetten kunnen veranderen. Er is geen garantie voor burgerschap. Als je eenmaal een land hebt gekozen, raadpleeg dan een landenspecialist om valkuilen te vermijden.

Het staatsburgerschap staat gelijk aan een paspoort dat is afgegeven door het land waarin u heeft geïnvesteerd. Het kan u niet worden afgenomen (tenzij op frauduleuze wijze verkregen) en geeft u dezelfde rechten, veiligheid en voordelen als de onderdanen van het land. In Europa kunt u een EU-paspoort verkrijgen in Malta en Cyprus, maar de benodigde investeringen zijn ingewikkelder en aanzienlijk duurder dan het gouden visumprogramma. In Malta kost het staatsburgerschap u bijvoorbeeld € 880 000.