Plomari
Noem Plomari met iedereen in de buurt van Lesbos en ze smelten, leggen hun handen op hun hart en worden helemaal warm en donzig.
Ach, Plomari!
Je moet hier een paar dagen doorbrengen om de magie van deze authentiek Griekse stad echt vast te leggen. Een beetje ruw aan de randen, de vervaagde maar statige herenhuizen langs het kanaal dat doet denken aan Venetië.
De tijd lijkt stil te hebben gestaan op de dorpspleinen waar oude mannen urenlang backgammon spelen, Griekse koffie drinken en mensen voorbij zien komen. Ezels met zijrijdende herders klappen voorbij, een trots paard en ruiter trippelen voorbij, de slager groet de ouzo-maker die een retort heeft voor de stadsjoker die koffie drinkt. De geur van versgebakken brood vermengt zich met versgemalen koffie. De taverna's zijn fantastisch en niet duur - proef de dagelijkse vangst van tot in de perfectie gegrilde sardines, octopus en calamares; gevulde courgettebloemen die pittige kaas druipen; wilde asperges vers geplukt in de bergen, gebakken lokale geitenkaas - de lijst is eindeloos.
Verken overdag de kronkelende geplaveide straatjes of ga naar een van de stranden van Plomari die naar verluidt tot de beste van het eiland behoren.
's Avonds bruist het van de cafés en taverna's met livemuziek, wat de lokale bevolking aantrekt om te luisteren, ouzo te drinken, te zingen en te dansen. Dit is niet het Griekenland van Zorba dat op vol volume wordt uitgepompt, dit is het Griekenland van Rebetiko, of Griekse Urban Blues. Deze gepassioneerde, suggestieve muziek ontstond in het midden van de 19e eeuw door mensen die aan de rand van de samenleving leefden, ontheemd en gemarginaliseerd. Ze zongen liedjes over liefde, verlies, wanhoop en verlangen en het geluid van deze liedjes roept een gevoel van nostalgie en immens plezier op.
Plomari is voor de romantici, voor degenen die op zoek zijn naar het oude Griekenland zoals het 40 jaar geleden was voordat zoveel ervan werd overgenomen en verwend door het massatoerisme.
